Aronia

Owoc Aronii 

 

Jedzenie owoców aronii, najlepiej codziennie, jest najlepszym rozwiązaniem, by mieć doskonałą figurę, zdrową cerę i zachować bystry umysł.

Popularne i promowane teorie naukowe

W owocach aronii występuje dużo witamin i przeciwutleniaczy, w tym polifenoli. Ekstrakt z tej rośliny przetestowano na komórkach raka trzustki. Komórki nowotworowe traktowano gemcytabiną (stosowaną w chemioterapii) lub ekstraktem z aronii w różnych stężeniach. Naukowcy testowali również efektywność połączenia ekstraktu i leku.

Ekstraktowi wystarczyło 48 godzin, aby spowodować śmierć komórek nowotworowych (i to w stężeniu zaledwie 1 mikrograma na 1 ml). Jednocześnie w najwyższym stężeniu (50 mikrogramów/ml) ekstrakt nie szkodził zdrowym komórkom. Przy tym już niskie dawki ekstraktu, w połączeniu z lekiem, wywierały znaczące działanie rako-bójcze. A podawanie mniejszych dawek leków zmniejsza ryzyko wystąpienia skutków ubocznych.

Mieszankę przetestowano również na komórkach raka mózgu, co skutkowało obumieraniem komórek nowotworowych i ograniczeniem stopnia ich inwazyjności. Naukowcy twierdzą, że za ten efekt odpowiadają zawarte w owocach aronii polifenole roślinne. Substancje te można znaleźć także w zielonej herbacie, soi, orzeszkach ziemnych, winogronach, morwie i kurkumie.





Nasza polska Aronia

Aronia pochodzi ze Stanów Zjednoczonych i Kanady. Jednak obecnie to w Polsce mamy jej największe plantacje. W jej skład wchodzą taniny, którym zawdzięcza swój cierpki smak i antocyjany, które dają jej kolor. 100 g owoców to aż 1-2 g związków polifenolowych, a w tym 0,5 g antocyjanów. Świeże owoce aronii nie każdemu smakują, w postaci konfitur są dużo smaczniejsze, ale także dużo słodsze.

Zwierzaki i testy które przeprowadzono wykazały

Zwierzęta karmione ekstraktem z aronii miały mniej nowotworów i mniej przerzutów. Te zdrowe owoce hamowały wzrost komórek raka jelita grubego. Badania przeprowadzone na szczurach, w których karmiono je przez kilka miesięcy ekstraktem ze szpinaku, czarnych jagód i truskawek, a drugą grupę paszą bez antyoksydantów, wykazały, że wszystkie trzy ekstrakty korzystnie wpływały na pracę mózgu. Najsilniej działał ekstrakt z czarnych jagód, który zawierał antocyjany. Poprawiał on pamięć i procesy uczenia się.


Surowiec zielarski

stanowią dojrzałe owoce aronii czarno owocowej (Aroniae fructus). Do celów leczniczych jak i spożywczych powinny być one zbierane w okresie pełnej dojrzałości, czyli wtedy, gdy są już całkiem czarne. Owoce aronii zawierają ok. 75-95% wody, liczne cukry (głównie glukozę i fruktozę), kwasy organiczne (głównie kwas jabłkowy, ale też cytrynowy, winowy, chlorogenowy), garbniki, pektyny, związki mineralne (głównie wapnia i żelaza), szereg mikroelementów w formie dobrze przyswajalnej przez człowieka (m.in.: mangan, miedź, molibden, bor, kobalt i jod). Bardzo istotna jest również duża zawartość witamin (m.in. karoten – prowitamina A witaminy z grupy B C PP i E).

Owoce aronii

zawierają dodatkowo substancje biologicznie aktywne z grupy flawonoidów (kwercetynę, rutynę, hiperozyd), katechin, antocyjanów i leukoantocyjanów. Zawartość tych substancji może wynosić nawet do 5%. Owoce aronii to jedno z najbogatszych źródeł antocyjanów w przyrodzie – 100 g owoców zawiera ich średnio 500 mg czyli znacznie więcej niż owoce czarnego bzu lub czarnej porzeczki. Wśród antocyjanów aronii zidentyfikowano cztery pochodne cyjanidyny występujące w połączeniu z cukrami: glukozą, galaktozą, arabinozą i ksylozą.

Antocyjany, jedne z podstawowych składników wyciągu z aronii, wykazują różnorodne działanie. Istnieją prace i badania naukowe na temat wpływu antocyjanów na komórki nowotworowe, a także na temat ich działania przeciwzapalnego, przeciwbakteryjnego, przeciwwirusowego, działania przeciwskurczowego oraz przede wszystkim aktywności antyoksydacyjnej (znacznie większej niż witaminy C i E). Istnieją także doniesienia świadczące o korzystnym wpływie soku z owoców aronii na owrzodzenia żołądka wywołane alkoholem etylowym. Wskazuje się również na ochronne działanie wyciągów z aronii na ściany naczyń krwionośnych (obserwowano zwiększenie ich elastyczności, oraz zmniejszenie ich przepuszczalności oraz spadek lepkości krwi) i tym samym zapobieganie zakrzepom, żylakom oraz miażdżycy – działanie to prawdopodobnie wynika z faktu, iż antocyjany aroniowe dzięki zawartości w swej budowie chemicznej licznych grup hydroksylowych tworzą wiązania z budulcem naczyń krwionośnych – kolagenem i w ten sposób uszczelniają i wzmacniają naczynia.