ale nie płoży się ani nie wspina, ma pokrój krzaczasty. Jest dość łatwa w uprawie, ale wymaga dużej ilości wody i składników pokarmowych. Owoce cukinii są nibyjagodami i, co może być zaskakujące, zbiera się je niedojrzałe. W Polsce dostępna jest tylko jedna odmiana tego warzywa, mająca wydłużoną postać o zielonym kolorze i często białe cętki. W innych krajach popularne są też inne odmiany cukinii o kulistych kształtach i żółtej barwie. Rosnące w Polsce cukinie najlepiej zbierać gdy osiągają długość 10-20 cm. Ich skórka jest wówczas jeszcze delikatna a miąższ miękki i gąbczasty.
Każdy, kto stosuje dietę odchudzającą, powinien pamiętać o cukinii,
bowiem, ma wyjątkowo niską wartość energetyczną – zaledwie 15 kcal na 100g. I zawiera przy tym mnóstwo witamin (C, A, K i wit. z grupy B) i składników mineralnych (przede wszystkim magnez, potas i żelazo). Ma także pozytywny wpływ na układ krążeniowy i pokarmowy, łagodząc objawy nadkwaśności. Zalecana jest dla osób o wrażliwym układzie pokarmowym. Zawarte w cukinii związki zasadowe działają odkwaszająco i wpływają korzystnie na proces trawienia. A to jeszcze nie wszystkie zalety tego warzywa, bowiem w jego owocach nie odkładają się metale ciężkie.
Jak kupować i przechowywać?
W sprzedaży cukinie są dostępne przez cały rok. Przy wyborze należy kierować się wyglądem zewnętrznym. Niezależnie od wielkości kupowany owoc musi być twardy, skórka napięta, a kolor intensywny: zielony, jasnozielony, żółty, srebrzysty, pomarańczowy lub pasiasty (w zależności od odmiany). Cukinia żółta jest bardziej chrupka od odmian zielonych. Świeże warzywo możemy bez problemu kupić o każdej porze roku. Na rynku można też spotkać cukinię kiszoną oraz marynowaną.
Można ją przechowywać w lodówce maksymalnie tydzień, jednak zaleca się spożytkowanie jej jak najszybciej. W całości nie nadaje się do zamrażania, gdyż po odmrożeniu staje się zbyt miękka i wodnista, można jedynie zamrażać ją w formie pociętych paseczków.
Jak przygotowywać?
Najsmaczniejsza jest młoda, długości 15–25 cm, z cienką, delikatną skórką i miąższem z ledwo widocznymi (nie wykształconymi jeszcze) gniazdami nasiennymi. Takie warzywo można dodawać do potraw ze skórką. Wyrośnięte, starsze lepiej obrać.
Jeśli nie trzeba jej obierać, to i tak warto usunąć z jej wnętrza pestkowy środek. Najpopularniejsza forma podania cukinii to zapiekanka z warzywnym farszem. Można ją także pokroić w plastry i dusić, podając potem jako danie na gorąco. Połówki cukinii można z powodzeniem nadziewać także mięsem i serem. Cukinia jest świetna jako dodatek do placków – placki smażone z cukinii są o wiele delikatniejsze i smaczniejsze od ziemniaczanych. Młode warzywa można dodawać do surówek, dusić, nadają się na konfitury i marynaty. Szerokie zastosowanie cukinii wynika z faktu, iż sama w sobie nie ma smaku, który mógłby zagłuszać smak innych warzyw.
Zielone bulwy, o których mówimy w przypadku cukinii, to oczywiście owoce cukinii, jednak cukinia jest jednym z niewielu warzyw, którego kwiaty również są jadalne. Faszerowane lub panierowane i smażone na głębokim tłuszczu, są nie tylko smaczne, ale też pięknie wyglądają na stole.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz